ما تصمیم مان را گرفته ایم. ما و پدران و همسران و پسرانمان. ما تحت لوای ضدجنگ بودن چشم هایمان را نبسته ایم، تا حتی فرصت دفاع را نیز از دست بدهیم. شوخی که نیست، تا بن دندان مسلح تا پشت درب خانه هایمان آمده اند. جنگ هنوز هم ادامه دارد، تنها شکلش عوض شده است. بگذار ما را به خشونت طلبی متهم کنند. باکی نیست. چیزی به نام شرمساری تاریخی هم وجود دارد. ما انتقام خون فرزندان برومندمان را میگیریم، ما احیا میکنیم ایمان های به تاراج رفته و حیاهای دریده شده را، کافی ست قیام کنیم و گوی را از دستانشان بگیریم که اگر روزی بنا به میدان آمدن هم باشد، "ما هم از ایمان مان دفاع می کنیم هم از ایرانمان". آن روز شبه روشنفکران قرار است تحت کدام لوا مدعای صلح طلبی و ایران دوستی شان را اثبات کنند؟! همان ها که امروز امنیتی را که بسیجی ها و پاسدارها با دادن خون در مرزها تمدید میکنند را به سخره میگیرند؟! همان ها که برای هر فاسد و فاسق و فاجری حنجره پاره می کنند و حالا دهان هایشان را تارعنکبوت بسته؟ ما تصمیممان را گرفته ایم. انتقام خون فرزندان برومندمان را میگیریم.